“AYŞE OTURUMU KAPAT”
Bilgisayarı kapatıyorum. Köşede küçük bir yazı “ Ayşe oturumunu kapat “. İlginç. Bilgisayarın parolası bile bana göre ayarlanmış…
Şimdi bunda ne var diyeceksiniz. Çok şey var kardeşlerim, çok şey var. Düşünün evdeki bilgisayarın oturumunu bile ben kapatıyorum. Başkası bilgisayarda; ama oturumu ben kapatıyorum.
Yani aslında bu bir simge… Yani bu evde her şeyi benim yaptığımı gösteren bir simge…
Şöyle bir düşünün beyler, küçük beyler, küçük bayanlar… Evdeki iş paylaşımınız nasıl. Etrafınıza bir bakın küçük bayanlar ve beyler siz ders çalışırken anneleriniz neler yapıyor ve siz onlara ne kadar katkıda bulunuyorsunuz. Zavallılar sizin için habire çalışıyorlar. Yapabileceğiniz ufak işleri bile mecburen üstlenmişler. Mecburen diyorum çünkü öyle.
Çünkü siz o zaman ders çalışıyorsunuz. Çünkü siz o zaman müzik dinliyorsunuz. Çünkü siz o zaman telefonda konuşuyorsunuz. Çünkü siz o zaman internette takılıyorsunuz. Çünkü siz o zaman kim bilir hangi zavazingo ile uğraşıyorsunuz. Siz çok mühimsiniz canım, böyle ufak tefek işler sizin için değil…
Peki kimin için? Bizim için mi? Yani biraz daha duyarlı olsanız ne olur…
Bakalım neler yapabilirsiniz. Mesela tuvalet kağıdı bitmiş, hemen değiştirin. Bakın bu mesele çok önemli. Bizim evde bu işi yıllardır ben yapıyorum. Yani milattan önceden beri. Yahu bir Allah’ın kulu da gelip şu kağıt bitmiş yerine yenisini takayım demez. Bazen yenisini takmıyorum, bekliyorum bakalım akıllarına gelecek mi diye. Nafile bekleyiş, 3-4 gün geçse de kimsenin umurunda değil. Eminler, ben mutlaka bu işi yaparım. Yahu bir el de siz atsanız ne olur, ne olur yani. Havlu kirlenmiş. Hemen havluların konduğu yerden alın bir tane yerine takın. Sürahi boşalmış, e dolduruverin… Kendi çöplerinizi atın, odanızı düzeltin, temizlik sırasında toz alın, banyoyu düzenleyin, sofranın kurulmasına ve toplanmasına yardımcı olun, gazeteleri düzeltin, kapıcıya çöpü verin, alışverişe gidin, ayakkabılarınızı portmantoya koyuverin, ne bileyim işte bunun gibi küçük işler…
Söylediklerim çok zor değil, değil mi? Bu küçücük işler paylaşılırsa sevgiye daha çok zaman kalır ve karşınızda mutlu bir anne görürsünüz..
Ha bir de arasıra eve gelirken köşedeki çiçekçiden annenize bir demet nergis almayı da unutmayın… Anneler çiçekleri çok sever…
Anı Defterim-Karalamalar, 2002