EMİRÜ’L-MÜMİNİN

Müminlerin, inanların lideri veya yöneticisi anlamında bir kelime.

Bu unvan ilk defa halifelerden Hz. Ömer için kullanılmıştır. Sonraları Emevi ve Abbasi halifeleri, Fatımiler, Karmatiler de hükümdarlarına bu unvanı vermişlerdir. Abbasiler yıkıldıktan sonra daha küçük emirler de bu unvanı kullanmışlardır. Kuzey Afrika ve Endülüs’teki yöneticiler de aynı unvanla anılmışlardır.

Halifelik Osmanlılara geçtikten sonra, hükümdarlara hep Emirü’l-Müminin denilmiş, yalnız en son hükümdara Halifetü’l-Müslimin denilmiştir.

Bugün de cuma hutbelerinde dört halifeye dua edilirken, hepsi için Emirü’l-Müminin unvanı kullanılmaktadır.