BEZEME SANATI

Bezeme, süslemek ve donatmak manasına gelir. Herhangi bir sathı süslemek için üzerine boyalı, boyasız, düz veya kabartama olarak yapılan süslü şekiller.
Osmanlı devrinin 15. asrında Türk bezemesi en yüksek dereceye çıkmıştır. Osmanlı Türklerinin bu devre ait bezemelerinde görülen mükemmellik ve güzellik ondan önceki devirlerde ve başka İslam ülkelerinde görülmemiştir. Yalnız İranlılar bu konuda Türkler kadar ileri gitmişler ve aralarında sanat ve sanatkar değiş tokuşu her iki memleketin sanat sahasında kaynaşmasına sebep olmuş ve bu yüzden benzerlikler meydana gelmiştir.
Türk bezemeleri üzerine tatbik olundukları maddenin cinsine ve işleniş tekniğine göre en elverişli ve yakışır motiflerden meydana getirilir. Bunlar:
1-Güneş , gök, dağ, bulut gibi motifler
2-Su, ev, dirim ağacı, kuş gibi motifler
3-Hayvani şekilli örgeler
4-Sırf çizgi ve dairelerden ibaret motifler
5-Tabiattaki yaprak ve çiçeklerin şekillendirilmesi
Mesela halılara en çok tatbik olunanlar noktalar ve dairelerden ibaret olan motiflerdir.
Çinilerin bezemelerinde hayvani şekillerin, taş ve tahta oymalarda Rumi denilen şekilli bezemeler, tezhip ve duvar nakışlarında üsluplanmış bitki motifleri kullanılmıştır.
Türk bezemelerinde en fazla kullanılan çiçeklerin başlıcaları şunlardır:
1-Düğün çiçeği, gül, kadife çiçeği, karanfil, kiraz çiçeği, lale, nar çiçeği, sümbül, yaban gülü
2-Yapraklardan en çok kullanılan da ıtır yaprağıdır.