CİHAD

Allah’ın adını yüceltmek için Allah’a inanmayanlarla savaşmak.

Cihadın çeşitleri vardır: Cihadı Kebir, Cihadı Ekber (Büyük Cihad), küfre batıl inanışlara imanla karşı koymak, Kur’an’ın emirlerine itaat etmek, nefsi, şeytani ve şehvani heveslere karşı korumak, nefsi kötülüklere karşı kuvvetlendirmektir. Cihad-ı Sagir, Cihad-ı Asgar (Küçük Cihad), müşriklere karşı İslam’ı savunma ve Allah’a ortak koşanlara saldırmaktır.

Bu savaşlarda ölen Müslümanlar şehit, sağ olarak dönene ise gazi unvanı verilirdi. Müminin cihada iştirak edemeyeceği durumlar hastalık yoksulluk ve bedeni kudretsizliktir. Çocuklar ile bilginler cihada katılmazlardı. Müminler ancak, Müslümanlara karşı silah çekenlerle savaşmak zorundadırlar. Kadınlara, çocuklara, din adamlarına ve ihtiyarlara cihad sırasında silah çekmek bunları maddeten zarara uğratmak ise haramdır.

Son dönemlerde Cihad-ı Kebir’e I. Dünya Savaşı örnek gösterilebilir.

Cihad Fetvası:

Müslüman devletlerde halkı din namına harbe davet eden fetvanın adı. Bu fetva üzerine, bütün Müslüman halk, malı ve canı ile savaşa katılmak durumunda bulunurdu. Osmanlılarda bu fetva, ilk zamanlarda müftü sonraları şeyhülislam tarafından verilirdi. Cihat fetvasının sonuncusu I. Dünya Savaşı münasebetiyle çıkarılmıştır.