Mücevherli Minareler

Ayasofya kilisesinin açıldığı gün o muhteşem kubbenin altında duran İmparator Jüstinyen:
-"Hazret-i Süleyman sana galebe çaldım!" diye haykırır.
İmparator, bu kubbeden daha muhteşem bir kubbenin, gök kubbe altında bulunamayacağı inancı içindedir. Fakat Koca Sinan "kalfalık devremin eseri" dediği Süleymaniye Camii ile gök kubbe altındaki kubbelerin en muhteşemini kurup Ayasofya’yı gölgede bırakmayı kafasına koymuştur.
Bu, öylesine bir cami olacaktır ki, cihan padişahı Kanuni Sultan Süleyman Han’ın ulu adına layık, dünya durdukça olanca ihtişamı ile dimdik ayakta duracak bir şaheserdir.
Temeli atıldığı gün, Kanuni Sultan Süleyman atıyla inşaat yerine gelir; devlet ayanı, zamanın bilginleri, din adamları oradadır. Padişah yoksullara yardımlarda bulunur, koyunlar koçlar kesilir, dağıtılır. Şeyhülislam Ebussuud Efendi temele ilk taşı koyar, Fatiha suresi okunur ve inşaat başlar. Sadece temel kazısı üç yıl sürer. Bu dönemde tersaneden getirtilen üç bin forsa gece gündüz demeden çalışır.
İşte İstanbul’da Ayasofya’yı gölgede bırakacak heybette bir caminin inşa edilmekte olduğu haberi bütün İslâm dünyasının gözlerini İstanbul’a çevirir. Cami temelinin oturması ve sağlamlaşması için inşaat işine bir süre ara verilir. Bunun üzerine Sinan’ı çekemeyenler:
-"Ya Sinan bu camiyi bitiremeyecek, ya da hünkarın parası bu camiyi yaptırmaya yetmedi" şeklinde etrafta dedikodular yaymaya başlar.

Bu arada cami inşaatının durduğunu haber alan İran Şahı Tahmasb, acele olarak elçisiyle İstanbul’a bir mektupla bin kese altın ve bir kutu mücevher gönderir. Şah’ın mektubu şu övgü dolu sözlerle başlar:

"Sultannu’l-Berreyn, Hakanu’l-Bahreyn, Varisu’l-Karneyn, Hadimul’l-Haremeyni’ş-şerifeyn, Amiru biladi’l-İslam, Vaziu mizani’l-birri ve’l-ihsan ve Şah-ı derviş dost (Rumeli ile Anadolu Sultanı, Karadeniz ve Akdeniz Hakanı, İskender Ülkesi’nin varisi, Mescid-i Haram’la Mescid-i Nebevi’nin hizmetçisi, İslam ülkelerinin imarcısı, lütuf ve ihsan terazisine koyan ve derviş dostu Padişah)"

Böyle övgülerle başlayan mektup, ilerleyen satırlarda Kanuni Sultan Süleyman’a adeta hakarete varacak sözlere dönüşür:
"İşittik ki, camiyi tamamlamaya kudretiniz kalmamış ve yarıda bırakıp vazgeçmişsiniz. Size, para ve mücevherat gönderiyoruz. Bu cevherleri satıp ve bu parayı harcayarak inşaatı bitirmeye gayret ediniz ki, bu hayırlı işinizde bizim de hissemiz ola…"
Bu yazılı mesajla acele olarak İstanbul’a gelen elçi, cami inşaatının hızla devam ettiğini ve kendilerine ulaşan bilgilerin gerçekle ilgisi olmadığını müşahede eder ama iş işten geçmiştir…
Osmanlı İmparatorluğu’nu küçük düşürmek isteyen İran Şahı’nın alaylı üslubuna ve siyasi taktiğine çok sinirlenen Kanuni Sultan Süleyman, parayı, elçinin huzurunda İstanbul Yahudilerine dağıtır…